Loenen « Groengrijs

NAAR DE HOOGSTE WATERVAL VAN NEDERLAND

Zaterdag 5 november reed de Groengrijs bus naar Loenen voor de dagtocht naar de hoogste waterval van ons land. We hadden 48 passagiers aan boord, in leeftijd variërend van 4 jaar tot 70 plus. Het startpunt voor de Vrijenberg wandelroute van Natuurmonumenten was de biologische zorgboerderij De Grote Modderkolk. Terwijl Eric Junge ondanks het smalle weggetje de bus weer behendig parkeerde, verdween een deel van de groep meteen de stal in om de brandrode runderen te bewonderen, een heel zeldzaam runderras.

Piepkleine groene pijltjes wezen ons de weg door het bos. We liepen heuvel op en heuvel af, volgden smalle kronkelpaden tussen de bomen door en de steile oevers langs de beekjes. Ik had een beetje uitgerekend dat een tot anderhalf uur wel genoeg zou zijn voor deze tocht. Maar dat ging niet lukken. Er was zoveel moois te zien onderweg. We fotografeerden paddestoelen, ik gaf nog eens uitleg hoe het zit met die herfstverkleuring van de bladeren, we gingen op zoek naar beukennootjes, stonden stil om te luisteren naar de boomklevers en werden middenin het bos verrast door de kleine tempel van het hindoeïstische retraitecentrum. Van verre hoorden we al het geruis van de waterval waarvoor we kwamen. De waterval viel niet tegen, integendeel, hij is prachtig. We liepen de trappen langs het snelstromende water op en af. Onze jongste deelnemers konden er geen genoeg van krijgen. Bijna raakten we de weg kwijt. Het groene pijltje was even niet te vinden, maar ook dat kwam weer goed. Heel soms had ik de knalroze megafoon nodig om een groepje dat totaal verkeerde kant op marcheerde weer op het goede pad te krijgen. We hadden maar een echt verdwaalde gast dit keer. Ze belde dat ze ons niet zag, ze stond te bellen voor een beautysalon. Hoe ze daar nou terecht gekomen was? We waren stomverbaasd, die was wel heel erg van het goede paadje af geraakt.

Aan het einde van de wandeling wachtte ons een heerlijke, home made groentesoep gemaakt door de vrijwilligers crew van de theeschenkerij in de zorgboerderij. Wat betreft herfstkleuren en het weer hadden we het niet beter kunnen treffen. Geen drup regen tijdens de hele wandeling. Op weg naar Zutphen voor een bliksembezoek zagen we in een tuin een groep kippen een sprintje trekken richting hok. Ze stonden echt te dringen om binnen te komen. Geinig om te zien, de kippen hadden eerder door dan wij dat het zachtjes begon te regenen. En op de terugweg trakteerde Alma ons net als vorige keer weer op haar heerlijke barra’s.